Het samenlevingscontract
l.scheepens • March 20, 2023
als dwingend bewijs
Partijen die gaan samenwonen doen er goed aan om een samenlevingsovereenkomst op te stellen waarin de wederzijdse rechten en verplichtingen worden vastgelegd. Zeker wanneer er sprake is van een eigen woning. In de samenlevingsovereenkomst kan worden geregeld in welke verhouding partijen dienen bij te dragen in de kosten van de huishouding waaronder de lasten van de eigen woning, maar ook kan worden vastgelegd of er investeringen zijn gedaan in de woning en of deze investeringen bijvoorbeeld bij einde samenwoning en verkoop van de woning vergoed moeten worden. De meeste stellen gaan voor het vastleggen van de afspraken naar een notaris maar ook bij een onderhandse akte kunnen dergelijke afspraken worden vastgelegd. Toch komt het voor, ook als er sprake is van een notariële akte, dat partijen verschil van mening krijgen over wat er in de akte staat en of wat er staat wel klopt.
Ingevolge artikel 157Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) hebben notariële aktes dwingende bewijskracht. Dat geldt ook voor de onderhandse aktes.Een akte is een ondertekend geschrift dat bestemd is om tot bewijs te dienen.Een akte heeft dwingende bewijskracht tussen de partijen die de akte hebben ondertekend. Dit betekent dat de rechter uit moet gaan van de juistheid van wat er in de akte staat.
Volgenslid 2 van artikel 157 levert de authentieke akte ten aanzien van de verklaring van partijen omtrent hetgeen de akte bestemd is ten behoeve van partijen te bewijzen, tussen partijen dwingend bewijs op van de waarheid van deze verklaring. Dat betekent dat er in eerste instantie vanuit moet worden gegaan dat partijen, hetgeen in de samenlevingsovereenkomst is opgenomen, hebben afgesproken. Op grond van artikel 151 lid 2 Rv staat tegen dit dwingende bewijs echter tegenbewijs open.Artikel 151 Rv bepaalt: Dwingend bewijs houdt in dat de rechter verplicht is de inhoud van bepaalde bewijsmiddelen als waar aan te nemen dan wel verplicht is de bewijskracht te erkennen die de wet aan bepaalde gegevens verbindt (lid 1) en: Tegenbewijs, ook tegen dwingend bewijs, staat vrij, tenzij de wet het uitsluit (lid 2).
Volgenslid 2 van artikel 157 levert de authentieke akte ten aanzien van de verklaring van partijen omtrent hetgeen de akte bestemd is ten behoeve van partijen te bewijzen, tussen partijen dwingend bewijs op van de waarheid van deze verklaring. Dat betekent dat er in eerste instantie vanuit moet worden gegaan dat partijen, hetgeen in de samenlevingsovereenkomst is opgenomen, hebben afgesproken. Op grond van artikel 151 lid 2 Rv staat tegen dit dwingende bewijs echter tegenbewijs open.Artikel 151 Rv bepaalt: Dwingend bewijs houdt in dat de rechter verplicht is de inhoud van bepaalde bewijsmiddelen als waar aan te nemen dan wel verplicht is de bewijskracht te erkennen die de wet aan bepaalde gegevens verbindt (lid 1) en: Tegenbewijs, ook tegen dwingend bewijs, staat vrij, tenzij de wet het uitsluit (lid 2).
De hoofdregel van het Nederlandse bewijsrecht is dat de partij die zich op een rechtsgevolg beroept, dit moet aantonen.Als een partij dus stelt dat er een bedrag van bijvoorbeeld € 40.000,00 in de woning is geïnvesteerd dat vergoed dient te worden, dan zal hij/zij dit moeten aantonen. Dan vormt de samenlevingsovereenkomst waarin dat is vermeld een gemakkelijk bewijsmiddel. Artikel 152 Rv bepaalt dat bewijs kan worden geleverd door alle middelen, tenzij de wet anders bepaalt, maar ook: De waardering van het bewijs is aan het oordeel van de rechter overgelaten, tenzij de wet anders bepaalt. Hetgeen in een notariële akte staat vermeld zal over het algemeen zwaarder wegen dan hetgeen is opgenomen in een klungelig opgestelde onderhandse akte. Aan een onderhands opgestelde akte mankeert nogal eens wat. Zo kan het van belang zijn dat elke pagina is ondertekend omdat uit het stuk zelf niet duidelijk wordt uit hoeveel pagina's het bestaat en er later mogelijk dus pagina's kunnen zijn toegevoegd.
Ook kan het voorkomen dat partijen van mening verschillen over wat er nu eigenlijk in de akte staat. Een tekst kan door twee partijen verschillend worden uitgelegd en als beide interpretaties niet onaannemelijk zijn, dan komt niet alleen betekenis toe aan de taalkundige uitleg, maar is de bedoeling van partijen uiteindelijk maatgevend. Het komt dus aan op de zin die partijen in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijs aan dit begrip mochten toekennen en op hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten (de Haviltex-norm, HR 13 maart 1981, NJ 1981/635). Ook dan kan de rechter een bewijsopdracht geven aan één van partijen en degene die de bewijsopdracht krijgt staat gewoonlijk met 1-0 achter.
wat als je afspraken maakt in een convenant en deze worden niet nagekomen?
Zitten er ook nadelen aan mediation? Wie schakel je het beste in als je wilt scheiden? een echtscheidingsadvocaat of een mediator? Wat zijn de verschillen tussen een advocaat en een mediator en waar moet je op letten?
Wat zijn de voordelen van mediation ten opzichte van de echtscheidingsprocedure bij de rechtbank?
Een alsof-beding is een finaal verrekenbeding waarbij echtgenoten zich verplichten om bij einde huwelijk af te rekenen alsof ze in gemeenschap van goederen waren gehuwd. Het is een huwelijkse voorwaarde die ervoor zorgt dat partijen ieder recht hebben op de helft van de totale waarde van bezittingen minus schulden. Er vindt dus verrekening plaats, in geld. Geen verdeling. Er verandert niets in de eigendom. En toch kunnen ook hier vergoedingsrechten ontstaan, zoals die ook kunnen ontstaan wanneer partijen in gemeenschap van goederen zijn gehuwd. Bij de algehele gemeenschap kan er immers ook sprake zijn van privévermogen. Denk bijvoorbeeld aan de schenking onder uitsluitingsclausule die niet in de gemeenschap valt. Zo kwam het Gerechtshof Amsterdam op 4 februari 2025 tot het oordeel dat er een vergoedingsrecht ontstaat wanneer er investeringen zijn gedaan met vermogen dat niet tot het te verrekenen vermogen behoort. Partijen waren met elkaar gehuwd onder huwelijkse voorwaarden. Zij hadden iedere gemeenschap van goederen uitgesloten en overeengekomen dat zij bij het einde van hun huwelijk hun vermogens met elkaar zullen verrekenen alsof zij in de wettelijke algehele gemeenschap van goederen waren gehuwd. Een aantal goederen waren van die verrekening uitgesloten. De man wil een aantal investeringen die hij heeft gedaan in de woningen van partijen vergoed krijgen. Het hof overweegt dat de vraag of partijen door voor de verrekening aan te sluiten bij de regels voor de wettelijke gemeenschap van goederen, ook hebben beoogd vergoedingsrechten in het leven te roepen, een kwestie is van uitleg van de huwelijkse voorwaarden (Hoge Raad 7 oktober 2022, ECLI:NL:HR:2022:1389). In beide gevallen geldt echter dat pas een vergoedingsrecht ontstaat wanneer de investeringen die zijn gedaan, door hem zijn gedaan met vermogen dat niet tot het te verrekenen vermogen behoort. De man moet stellen en onderbouwen dat hij de investeringen uit niet te verrekenen vermogen heeft betaald. Omdat de man er niet in slaagt zijn investeringen aan te tonen worden de door hem verzochte vergoedingen door het hof afgewezen. De uitspraak van het hof Amsterdam is terug te vinden onder kenmerk: ECLI:NL:GHAMS:2025:496 .
Gaat de alimentatie voor een minderjarig kind voor op de bijdrage voor een meerderjarig kind?
de investering in de gemeenschappelijke woning halveert na het huwelijk in beperkte gemeenschap van goederen
kinderalimentatie op basis van een redelijkerwijs te verdienen inkomen
hypotheekrentevoordeel voor de één/nadeel voor de ander
Hoe wordt de alimentatie vastgesteld voor een kind waarvan de ouders nooit hebben samengeleefd?
Bestaat er een vergoedingsrecht als de gelden consumptief zijn besteed tijdens het huwelijk?