co-ouderschap en kosten kinderen

Ook bij co-ouderschap horen financiële afspraken met betrekking tot de kosten van de kinderen ook al verblijven de kinderen evenveel bij de ene ouder als bij de andere ouder. Wanneer de ene ouder minder draagkracht heeft dan de andere ouder om in de kosten van de kinderen te voorzien, dan is er reden om een bijdrage vast te stellen. Bij de vaststelling van de alimentatie wordt rekening gehouden met verblijfskosten en verblijfsoverstijgende kosten. De kosten van het verblijf van de kinderen worden in aanmerking genomen als een percentage van de behoefte, de zogeheten zorgkorting. Deze zorgkorting wordt in mindering gebracht op het aandeel van de onderhoudsplichtige. Bij een co-ouderschapsregeling past een zorgkorting voor de verblijfkosten van 35%. De korting is niet 50 % vanwege de verblijfsoverstijgende kosten die worden betaald door de ouder die de alimentatie ontvangt. Ook kan er nog sprake zijn van een korting op de zorgkorting als vanwege een lage draagkracht van partijen tezamen, niet geheel in de kosten van de kinderen kan worden voorzien.

Soms maken ouders ook afspraken over de verblijfsoverstijgende kosten. In het ouderschapsplan worden deze kosten ook wel bijzondere of incidentele kosten genoemd. Als partijen alle verblijfsoverstijgende kosten delen, dan kan het redelijk zijn om een zorgkorting van 50 % toe te passen. De reden waarom een dergelijke regeling niet altijd wordt afgesproken is daarin gelegen zijn dat de uitgaven voor de kinderen veel discussie kunnen opleveren tussen de ouders.

Het hofGerechtshof Arnhem-Leeuwarden heeft op 11-11-2021 uitspraak gedaan in een zaak waarin partijen een co-ouderschapsregeling zijn overeengekomen en de man aan de vrouw kinderalimentatie moet betalen. De man bepleit in hoger beroep dat moet worden uitgegaan van een zorgkorting van 50 % omdat de verblijfsoverstijgende kosten van de kinderen volgens hem worden gedeeld. Ter onderbouwing van deze stelling heeft de man bonnetjes van uitgaven voor de kinderen overgelegd. De vrouw weigert volgens de stellingen van de man voldoende kleding en sportspullen beschikbaar te stellen voor de tijd dat de kinderen bij hem verblijven, terwijl de zorgkorting 35% is en zij het volledige kindgebonden budget ontvangt. Daar komt nog bij dat de vrouw ook nog de volledige kinderbijslag wil ontvangen.

De vrouw voert verweer. Een percentage van 35% is conform de Trema-normen. Indien de man zonder overleg uitgaven maakt voor de kinderen dan dient dat voor zijn eigen rekening te komen. De ontvangen kinderalimentatie is besteed aan de kinderen.

Het hof constateert dat vrijwel ieder overleg tussen partijen tot een discussie leidt en dat regelmatig de inzet van de advocaten nodig is geweest om tot een oplossing te komen. Partijen hadden een gezamenlijke kinderrekening maar die is inmiddels opgeheven. Het hof ziet dan ook aanleiding om een zorgkorting van 35% toe te passen, waarbij de vrouw alle verblijfsoverstijgende kosten van de kinderen moet betalen nu de kinderen hun hoofdverblijfplaats bij haar hebben. Dat de man kosten voor de kinderen heeft gemaakt, waaronder voor twee fietsen, maakt dit oordeel niet anders. Het hof heeft geen inzicht in de totale kosten die voor de kinderen in die periode door de ouders zijn gemaakt en of de uitgaven van de man noodzakelijke uitgaven voor de kinderen betroffen.

De vrouw heeft in hoger beroep ook nog aangevoerd dat de rechtbank had moeten bepalen dat haar het recht toekomt om de volledige kinderbijslag voor de kinderen te ontvangen.

De man heeft hiertegen verweer gevoerd. Ieder ontvangt inmiddels de helft van de kinderbijslag en dat is volgens hem correct, omdat de kinderbijslag ook voor verblijfskosten bedoeld is. De kinderen verblijven evenveel bij iedere ouder en de kinderbijslag wordt rechtstreeks toegekend aan de bij de onderhoudsplichtige verblijvende kinderen voor wie de bedragen bestemd zijn.

Het hof overweegt dat het niet aan het hof is om te bepalen aan wie de SVB de kinderbijslag uitkeert.

In de brief van de Sociale Verzekeringsbank (SVB) wordt vermeld dat uit de bestreden beschikking blijkt dat de kinderen de ene helft van de week bij de vrouw en de andere week bij de man verblijven en dat uit de bestreden beschikking niet blijkt dat er afspraken zijn gemaakt over de verdeling van de kinderbijslag en er geen ouderschapsplan is opgesteld. Daarom krijgen de ouders vanaf het vierde kwartaal van 2020 ieder de helft van de kinderbijslag.

In het licht van de onderhavige beslissing van het hof is die verdeling door de SVB onjuist. Het hof heeft bij de vaststelling van het eigen aandeel van de ouders in de kosten van de kinderen (de behoefte) rekening gehouden met de kosten van de kinderen na aftrek van de kinderbijslag . Die behoefte bestaat voor 70% uit verblijfsgebonden kosten (eten & drinken, energielasten etc.) en voor 30% uit verblijfsoverstijgende kosten. De totale verblijfsoverstijgende kosten bedragen naast de genoemde 30% van het aldus berekende eigen aandeel ook de kinderbijslag. Die totale kosten komen voor rekening van de vrouw en zij dient in verband daarmee te beschikken over het volledige bedrag van de kinderbijslag. Indien de man een deel van de kinderbijslag zou ontvangen, draagt hij minder dan zijn eigen aandeel in de kosten van de kinderen en draagt de vrouw meer dan zij zou moeten dragen.

Indien de vrouw alsnog wil realiseren dat zij de volledige kinderbijslag gaat ontvangen dan zal zij hierover opnieuw in contact met de SVB moeten treden.

De uitspraak van het hof is terug te vinden onder kenmerk: ECLI:NL:GHARL:2021:10504