Alimentatie jong-meerderjarige

Op grond van artikel 1:404 BW zijn ouders verplicht om bij te dragen in de kosten van verzorging en opvoeding van hun minderjarige kinderen ( tot 18 jaar). Voor jong-meerderjarige kinderen (18 tot 21 jaar) zijn ouders op grond van artikel 1:395a BW verplicht te voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie. Een door de rechter vastgestelde bijdrage in verzorging en opvoeding die gold tot het bereiken van de 18-jarige leeftijd wordt op grond van artikel 1:395b BW van rechtswege omgezet in een bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie bij het bereiken van de 18-jarige leeftijd. Van rechtswege betekent dat automatisch, op grond van de wet, de bijdrage die tot dat moment betaald moest worden aan de verzorgende ouder, voortaan betaald moet worden aan de jong-meerderjarige. De jong-meerderjarige is dus zelf de rechthebbende ook al woont hij/zij nog bij de verzorgende ouder. Dat betekent ook dat de jong-meerderjarige zelf betaling kan afdwingen via een deurwaarder/LBIO. Gold op dat moment geen bijdrage dan zal de jong-meerderjarige zelf zijn onderhoudsplichtige ouder moeten aanspreken.

Doordat de bijdrage die gold bij het bereiken van de 18-jarige leeftijd van rechtswege wordt omgezet, veranderd er ook aan de hoogte van de bijdrage niets. Toch kan het zo zijn dat de kosten hoger zijn geworden vanwege een studie bijvoorbeeld. Een wijziging van omstandigheden kan aanleiding zijn om de bijdrage opnieuw vast te stellen. Bij minderjarige kinderen wordt de behoefte (kosten) afgeleid uit de tabellen 'eigen aandeel kosten kinderen' aan de hand van het inkomen van de ouders. Deze tabellen gelden echter niet voor 18-plussers. In het Rapport alimentatienormen wordt aanbevolen om voor de behoefte van jong-meerderjarigen aan te sluiten bij de normbedragen volgens de Wet Studiefinanciering.

In een uitspraak van 14 december 2017 (ECLI:NL:GHSHE:2017:5519) oordeelde het Hof ’s-Hertogenbosch:

“ Vaststaat dat de jongmeerderjarige valt onder het sinds 1 september 2015 geldende studiefinancierings- stelsel (leenstelsel). Het hof zal, anders dan de rechtbank, niet uitgaan van het onder dit stelsel geldende maximale leenbedrag inclusief collegegeldkrediet. Het enkele feit dat het financieringssysteem voor de studiefinanciering met ingang van 1 januari 2015 is gewijzigd, betekent niet dat de daadwerkelijke kosten van levensonderhoud en studie van een studerende jongmeerderjarige zijn veranderd. Of van het onder het nieuwe systeem maximaal beschikbare leenbedrag daadwerkelijk gebruik wordt gemaakt, zal afhangen van de persoonlijke omstandigheden van de individuele student. Nu deze persoonlijke omstandigheden door het hof (hier in dit geval) niet beoordeeld kunnen worden, ziet het hof aanleiding uit te gaan van het normbudget voor levensonderhoud voor een thuiswondende student hoger onderwijs zoals dat gold onder het oude stelsel, vermeerderd met het collegegeldkrediet. In dit normbedrag zijn immers bedragen verdisconteerd voor levensonderhoud, ziektekosten en studiekosten van een thuiswonende student hoger onderwijs.”

De jong-meerderjarige kan voor een deel zelf in de kosten voorzien. De jong-meerderjarige heeft immers zelf recht op zorgtoeslag en deze kan in mindering worden gebracht op de behoefte. Met inkomsten uit arbeid kan de jong-meerderjarige ook gedeeltelijk voorzien in de kosten. Als deze bijverdiensten structureel zijn dan kan daarmee door de rechter, volgens het Rapport alimentatienormen, rekening worden gehouden maar dat gebeurt niet altijd.